51 ︴ ❯❯❯ ze strony nauczyciela”. Siła uważnego słuchania tkwi w prostym zachowaniu obdarzania uwagą i braku moralizatorstwa ze strony dorosłych. Warto podkreślić, iż kształtowanie partnerstwa ma charakter procesu i kieruje się pewnymi zasadami. W szkołach preferowany jest partnerski model „oparty na zaufaniu, nauczyciel stara się aby dzieci czuły się komfortowo i bezpiecznie w relacjach (…) dziecko nie może czuć się mniej ważne i bać się o cokolwiek zapytać”. ”Uczniowie muszą wiedzieć na czym polega partnerstwo w kontaktach ucznia i nauczyciela, co oznacza bycie partnerem i jakie są tego konsekwencje.” Co daje nauczycielom postawa partnerska? Dzięki takiej postawie „łatwiej jest pracować, pomagać dzieciom w rozwiązywaniu konfliktów i problemów wykorzystując ich indywidualne zasoby i bazując na zbudowanym zaufaniu”. Partnerstwo to nie instruowanie, pouczanie, moralizowanie, ale przede wszystkim słuchanie, rozumienie, uzgadnianie znaczeń i negocjowanie. Dla innych partnerski oznacza tyle „co oparty na zaufaniu”, gdzie istotne jest bezpieczeństwo ucznia. W modelu partnerskim nie ma systemu kar i nagród. Przesłaniem dla relacji partnerskich są słowa Starego Doktora: „nie ma dzieci, są ludzie”. W procesie kształcenia i wychowania nauczyciel staje się mentorem, spolegliwym opiekunem. Zdaniem nauczycieli w relacjach partnerskich pomocne są zespołowe formy pracy, elementy współzawodnictwa, działania oparte na komunikowaniu się w różnych sytuacjach. Model partnerstwa zapewnia bliskość nauczyciela jest sygnałem dla dziecka o możliwości wsparcia go w sytuacji trudnej. Przejawami partnerstwa są „wspólne zabawy, rozmowy, działania integrujące, wspólne wyjścia”. Jak rozumieją partnerstwo nauczyciele? Jest to często „integracyjny styl pracy, gdzie nauczycielka bazuje na empatii i aktywnym słuchaniu, angażuje dzieci do współdziałania w procesach decyzyjnych dotyczących całej grupy, w miarę możliwości bierze pod uwagę ich zdanie i potrzeby”. W opinii badanych nauczycieli założeniem partnerstwa jest „umiejętność otwarcia się na siebie i słuchania nawzajem, okazywanie szacunku drugiej osobie oraz pomaganie sobie”. Często partnerska współpraca połączona jest z kształtowaniem kompetencji komunikacyjnych ucznia, co ułatwia wyrażanie swoich potrzeb, emocji i myśli. Uważne słuchanie pomaga zrozumieć dziecko, przyjąć jego punkt widzenia, empatia buduje poczucie akceptacji. Dialog pomaga w opisie sytuacji, analizuje trudności wspólnie z dzieckiem. ”Partnerstwo pomaga we wzajemnym poznawaniu siebie, dostrzeganiu podobieństw i różnic, określaniu swoich mocnych i słabych stron oraz projektowaniu pracy nad sobą.” Dialog to sposób komunikowania się, to strategia rozmowy i siła przekazu. Ma miejsce w wychowaniu niedyrektywnym, w myśl koncepcji pedagogicznych i psychologicznych zorientowanych humanistycznie i podkreśla podmiotowość oraz godność człowieka. W dialogu poznajemy siebie FILAR V ● DIALOG I PARTNERSTWO W PROCESIE NAUCZANIA I WYCHOWANIA
RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=