MODEL JANUSZA KORCZAKA W PRAKTYCE SZKOLNEJ

50 ︴ CZĘŚĆ II ● WYBRANE WYNIKI BADAŃ PROJEKTOWYCH ”Nauczyciele identyfikują różnorodne wyzwania we wdrażaniu samorządności uczniowskiej, takie jak: brak jasnych zasad, skrytość i nieśmiałość uczniów, brak większego zaangażowania nauczycieli i uczniów , presja rodziców oraz strach dzieci przed odpowiedzialnością. W szkole korczakowskiej te wyzwania są mniej odczuwalne, a nauczyciele znajdują sposoby na ich przezwyciężanie, stopniowo budując zaangażowanie i odpowiedzialność uczniów.” Szkoła korczakowska to instytucja, w której relacje buduje się w duchu pedagogiki personalizmu i pedagogiki dialogu. Bazą w budowaniu dialogowości są trzy wartości: miłość, zaufanie i szacunek. Dialogiczność Korczaka to inaczej styl bycia z samym sobą, bycia z innymi i bycia w świecie oparty na skutecznym porozumiewaniu się. W szkole Korczaka „dzieci FILAR V DIALOG I PARTNERSTWO W PROCESIE NAUCZANIA I WYCHOWANIA Mimo tego, „ nauczyciele, którzy zetknęli się z ideą samorządności uczniowskiej po raz pierwszy w KSM, odkrywają jej prawdziwe znaczenie. Wcześniejsze doświadczenia, kiedy samorząd uczniowski był traktowany jako sztuczny twór, kontrastują z obecną sytuacją, gdzie samorządność ma realne znaczenie i wpływ”. doświadczają partnerstwa z dorosłymi”. Partnerstwo to oznacza „że idziemy obok dziecka, wspieramy go i tworzymy dla niego przestrzeń do rozwoju”. Partnerstwo sprawia, że dziecko czuje się podmiotowo i komfortowo w relacji z dorosłym. Z obserwacji nauczycieli wynika, że rzeczywiście dzieci szkoły korczakowskiej „czują się ważne i słuchane, czują zainteresowanie swoją osobą

RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=