MODEL JANUSZA KORCZAKA W PRAKTYCE SZKOLNEJ

40 ︴ CZĘŚĆ II ● WYBRANE WYNIKI BADAŃ PROJEKTOWYCH Cele wspólnotowości:  Budowanie więzi osobowych  Możliwość wsparcia ucznia przez rówieśnika  Dzielenie się zadaniami  Współodpowiedzialność za siebie i innych  Rozwijanie wrażliwości na drugiego człowieka  Wzajemne motywowanie się do działań na rzecz jednego celu  Rozwijanie umiejętności współpracy  Uczenie szacunku dla innych i ich działań Nauczyciele szkół korczakowskich cenią sobie wspólnotowość uczniów, sami zachęcają do wspólnych działań na rzecz siebie, innych i środowiska „stwarzają sytuacje służące współpracy a nie rywalizacji”. Wspólnotowość odnosi się do realizacji różnych zadań, ale też prezentowania wyników i odpowiedzialności za ich wykonanie. Nauczyciel podkreśla rolę wspólnoty w zadaniach grupowych, zespołowych, w trakcie których następuje „wymiana doświadczeń, uczenie się od siebie, weryfikowanie własnych poglądów, ocena swoich zachowań społecznych”. Idąc za Korczakiem możemy wykrzyczeć, iż nie ma żadnych usprawiedliwień dla postawy biernej wobec świata, a wszyscy jesteśmy sprawcami i kreatorami tego, co nas otacza. Idee korczakowskie kreują coś na wzór modelu wspólnoty życia szkolnego. Termin wspólnota kojarzy się z zespołem i zadaniami, jest też obecny w tym, co pomiędzy rozwiązaniem zadania, a relacjami w zespole. Każda szkoła to swoista wspólnota osobowości, działań, celów i zadań. Wspólnotowość jest tam, gdzie jest zrozumienie i podzielanie celu oraz gotowość do wspólnej pracy. „Wiele rzeczy uczniowie robią razem, co ich bardziej zbliża do siebie i ułatwia budowanie relacji. Takim przykładem są chociażby zadania metodą projektów, gdzie wchodzą we współpracę i tworzą wspólnotę zadaniową”. Wspólnota to także empatyczne rozumienie innego, to pomocniczość i umiejętność negocjowania rozwiązań. Wspólnotowość jest zatem mianownikiem dla wielu inicjatyw i innych filarów koncepcji korczakowskiej. Jest to „słowo-klucz do rozumienia idei Korczaka i nadrzędna zasada budowania społeczności szkolnej”. Stanowi profilaktykę wykluczenia i marginalizacji uczniów, zwłaszcza tych z odmiennością rozwojową czy kulturową, środowiskową. W świadomości ucznia „buduje się przekonanie o tym, że „mimo naszej indywidualności, tworzymy wspólny projekt szkolnego i społecznego życia”. Korzyści ze wspólnotowości są ogromne „ dają poczucie przynależności do grupy i poczucie siły tkwiącej we wspólnych działaniach, umacniają więzi i przyjaźnie miedzy dziećmi”.

RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=