32 ︴ CZĘŚĆ I ● JANUSZ KORCZAK I JEGO KONCEPCJA PEDAGOGICZNA JAK KOCHAĆ DZIECKO” (1919) Praktyczny, wnikliwy poradnik dla rodziców, nauczycieli i pedagogów, pomagający zrozumieć potrzeby dzieci w każdym wieku (od noworodka do nastolatka) i ułożyć z nimi dobre relacje. Przykład korczakowskiej wszechstronności, oryginalności i odwagi w poruszaniu trudnych tematów. KRÓL MACIUŚ PIERWSZY” (1923) Jeden z najbardziej znanych polskich utworów dla dzieci. Pokazuje, że różne życiowe wyzwania i przeciwności losu mogą dotykać zarówno dorosłych, jak i dzieci. Ponadczasowe przesłanie, że każdy człowiek ma przed sobą trudną drogę poszukiwania szczęśliwej życiowej drogi. „MOMENTY WYCHOWAWCZE” (1924) Czerpiąc z własnego doświadczenia pracy z dziećmi, Korczak podpowiada młodym wychowawcom i nauczycielom jak obserwować dziecko, rozumieć je i rozmawiać z nim. To praktyczne i inspirujące podejście do wzorca metodycznego „uczenia się dziecka” i „uczenia się od dziecka”. „PRAWO DZIECKA DO SZACUNKU” (1928) Korczakowskie credo dotyczące praw dziecka. Stary Doktor formułuje w tym eseju tezę, że dziecko jest istotą rozumną, która zasługuje na szacunek, zaufanie i życzliwość, i która powinna być traktowana jak osoba dorosła. Opisuje również szeroki katalog postulowanych praw dziecka. „PEDAGOGIKA ŻARTOBLIWA” (1939) Wybór radiowych „gadaninek” Starego Doktora. Przedstawia różnice między światem dorosłych a dzieci, apeluje o poważne traktowanie dziecięcej wrażliwości, podpowiada jak praktycznie i bez tyranii rozwiązywać problemy wychowawcze, stawiając zarazem granice i oczekiwania.
RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=