18 ︴ CZĘŚĆ I ● JANUSZ KORCZAK I JEGO KONCEPCJA PEDAGOGICZNA KORCZAKOWSKIE CREDO TO WYCHOWANIE PRZEZ WOLNOŚĆ I ODPOWIEDZIALNOŚĆ, POZWALAJĄCE ODKRYĆ I PEŁNIEJ PRZEŻYĆ SENS SWOJEGO ŻYCIA. Uznając, że dziecko już jest człowiekiem, Korczak postawił je jako podmiot w centrum procesu wychowawczego. Koncentracja na dziecku a nie na instytucji to swoista rewolucja w postrzeganiu wychowania. Wieloletnie myślenie „jak ulepszyć dziecko” czy „uformować dorosłego” zastąpiła refleksja, jak pomóc dziecku w stawaniu się dorosłym. Formowanie człowieka zastąpił proces wspomagania i samorozwoju, stąd negacja wobec odgórnie narzuconych zasad tradycyjnego wychowania. Korczak inaczej pojmował wychowanie, stąd krytyka świata źle urządzonego, w którym nie ma miejsca dla dziecka i jego spraw. Uważał on, że „wychowywać- znaczy chować, chronić ukrywać przed krzywdą i szkodą, zabezpieczyć”. Wychowanie utożsamiał z rozwojem, stąd postulat, aby wszelkie działania wychowawcze nakierowane były na identyfikowanie i wzmacnianie w dziecku tego, co w nim najlepsze. Mniej ważne są braki i deficyty, a uwaga wychowawcy winna być skupiona na ukazaniu dziecku jego możliwości samorozwoju oraz twórczego działania. Podobnie jak wielu zwolenników progresywnego wychowania, Korczak był przeciwnikiem opresyjnego, sztywnego systemu XIX-wiecznej szkoły. W powieści „Dziecko salonu” (wyd. 1906) zapamiętale atakował egoizm, snobizm i mieszczańskie przesądy wychowawcze rodziców i wychowawców. Wskazywał na potrzebę reformy wychowania i poszukiwania lepszych jego form. Zarazem z dużym sceptycyzmem podchodził do wszelkich „jedynie skutecznych praw” w wychowaniu. Zalecał raczej ostrożność i otwartość na różne podejścia. Myśl pedagogiczna Starego Doktora dojrzewała przez dekady. Śledził nurty „nowego wychowania” Źródło: z zasobów Korczakowskiej Szkoły Marzeń
RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=