11 ︴ ❯❯❯ słych, przekładając swoje idee na przystępne i chwytliwe hasła. Także do swoich wychowanków trafiał przez słowo i komunikację, rozmowę i dialog – najważniejsze narzędzia jakimi dysponuje pedagog. Korczak był wyjątkową postacią na tle swojej epoki, fascynującą również dzisiaj. Osobowością nietuzinkową, wszechstronną, o szerokich zainteresowaniach i horyzontach. Był humanistą, który wywierał na współczesnych olbrzymie wrażenie swoją pasją i miłością do dzieci. Jego pracę wychowawczą, temperament pedagoga i społecznika oraz poświęcenie i unikatowe metody doceniono już za życia, choć nie zawsze były właściwie oraz w pełni rozumiane. Jego pomysły zdecydowanie wyprzedzały epokę. Ci, którzy znali osobiście Starego Doktora oraz twórcy jego licznych biografii radzą jednak, by widzieć w nim nie tylko przesłodzoną, pomnikową legendę i zbiór wszelkich pedagogicznych cnót. Korczak był „pełnym człowiekiem”, który miał na wskroś ludzkie cechy i nie był wolny od rozterek, emocji i wątpliwości. ROZDZIAŁ I ● KORCZAK KREATOREM NOWEGO WYCHOWANIA „W rzeczywistości był gniewny, apodyktyczny, gwałtowny, przekorny, często arogancki, a zarazem nieśmiały, pełen kompleksów, wycofany i niezadowolony z siebie, z życia” – zauważa Joanna Olczak- -Ronikier w książce „Korczak. Próba biografii”. W momencie najważniejszej próby pozostał jednak wierny wartościom, których nauczał – solidarności, przyzwoitości oraz miłości do podopiecznych. W czasie wojny pozostał z dziećmi ze swojego sierocińca w getcie, choć proponowano mu wyjście na aryjską stronę. Na początku sierpnia 1942 r. poszedł ze swoimi wychowankami na Umschlagplatz, a stamtąd – na śmierć w Treblince. Trudno o bardziej wymowne świadectwo wierności wychowawcy – „spolegliwego opiekuna” swoim ideałom i swoim podopiecznym. PASJĄ KORCZAKA BYŁO WYCHOWANIE I POMAGANIE NAJMŁODSZYM
RkJQdWJsaXNoZXIy NjE0MzI=